Trauma może mieć różne formy, od wojny po gwałt, a jej skutki mogą być równie poważne. Jednym z takich skutków jest zespół stresu pourazowego (PTSD). PTSD jest zaburzeniem, które może pojawić się u osób, które przeżyły lub były świadkami traumy. Osoby z PTSD mogą doświadczać silnych emocji, takich jak lęk, gniew, poczucie winy lub beznadziei, […] Objawy zespołu stresu pourazowego to m.in. - powracające odtwarzanie traumy we wspomnieniach, czyli tzw. ruminacje. - silne odczucie ogarniającego stresu, lęku i bezradności. - unikanie bodźców skojarzonych z traumatycznym zdarzeniem. - zmiany nastroju; w tym stany depresyjne. - zaburzenia pamięci oraz zaburzenia koncentracji i uwagi. Złożony zespół stresu pourazowego: Jak odzyskać integralność psychiczną i kontrolę nad emocjami. Zeszyt ćwiczeń. (PSYCHIATRIA I PSYCHOTERAPIA) Paperback – 19 Feb. 2020 Objawy PTSD. Osoba cierpiąca na zespół stresu pourazowego przeżywa ciągle uraz na nowo w snach, przebłyskach pamięci i w rozmyślaniach, staje się obojętna na świat, unika bodźców (np. myśli, uczuć, miejsc, ludzi), które przypominają pacjentowi o urazie. Doświadcza objawów lęku i pobudzenia, które wcześniej nie Zespół stresu pourazowego (PTSD) to jednostka raczej powszechnie pacjentom znana – kojarzony on jest z tym, że rozwija się po przeżyciu traumatycznych wydarzeń, a objawiać się może mimowolnym nawracaniem wspomnień dotyczących traumy. Zespół stresu pourazowego (PTSD) występuje znacznie częściej niż można by przypuszczać. Pojawia się w odpowiedzi na traumatyczne doświadczenie, przewyższające normalne możliwości radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Im wcześniej pacjent z PTSD zgłosi się po profesjonalną pomoc, tym łatwiejsza stanie się praca terapeutyczna, dlatego nie należy zwlekać z umówieniem się Zespół Stresu Pourazowego, w najnowszej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11, jest przypisywany do grupy zaburzeń szczególnie związanych ze stresem z kodami: 6B40 – Zespół stresu pourazowego PTSD; 6B41 – Złożony zespół stresu pourazowego. UnYgigi. PTSD, czyli zespół stresu pourazowego lub zaburzenie stresowe pourazowe, jest zaburzeniem lękowym oraz reakcją na traumę, czyli skrajnie stresujące wydarzenie, które przekracza zdolności do adaptacji i poradzenia sobie z nią. PTSD, czyli zespół stresu pourazowego lub zaburzenie stresowe pourazowe, jest zaburzeniem lękowym oraz reakcją na traumę, czyli skrajnie stresujące wydarzenie, które przekracza zdolności do adaptacji i poradzenia sobie z nią. Co może być traumą? Wojna, wypadek, katastrofa naturalna, kataklizm żywiołowy, napaść, gwałt, uprowadzenie, tortury, molestowanie seksualne, śmierć bliskiej osoby, a także informacja o rozpoznaniu choroby zagrażającej życiu lub dramatyczne doświadczenie po zażyciu substancji psychoaktywnej. W ciężkich sytuacjach po przeżyciu traumy większość ludzi odczuwa silny lęk, który może trwać nawet do 6 tygodni. U co trzeciej osoby objawy trwają dłużej - wiele miesięcy, a nawet lat. Wówczas mówi się o zespole stresu pourazowego. Typowo objawy PTSD ujawniają się z opóźnieniem w stosunku do traumatyzującego zdarzenia. Pierwsze symptomy manifestują się zazwyczaj w ciągu 6 miesięcy, czasem nawet kilku tygodni po wydarzeniu. Przebieg PTSD ma charakter zmienny, a jego symptomy mogą zarówno minąć, jak i towarzyszyć przez wiele lat. Syndrom stresu pourazowego ma bardzo różne objawy. Może to być napięcie, poczucie paniki i strachu, przygnębienie, złość, poczucie winy, a także poczucie bezradności czy wyczerpania. Typowe jest wrażenie odrętwienia i przytępienia uczuciowego, odizolowanie od innych ludzi, niezdolność do przeżywania przyjemności oraz brak reakcji na otoczenie. U osoby z PTSD obserwuje się stan nadmiernego pobudzenia wegetatywnego, nadmierną czujność i wzmożoną reaktywnością na bodźce (pozostawanie w bezustannym napięciu i podenerwowaniu). A objawy somatyczne? Często dokucza bezsenność, ból głowy, nieregularne bicie serca, jak również depresja. Pojawiają się myśli samobójcze, gwałtowne wspomnienia traumatycznego wydarzenia, koszmary senne, halucynacje i flashbacki. Osoby borykające się z PTSD unikają zwykle sytuacji, które kojarzą się im ze skrajnie stresującym wydarzeniem, które wywołało zaburzenie stresowe pourazowe. By poradzić sobie z dyskomfortem mogą także nadużywać alkoholu, środków przeciwbólowych lub narkotyków. Specjaliści dostrzegli kilka czynników predysponujących do wystąpienia PTSD. To między innymi dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej i doświadczenie traumy w dzieciństwie, poczucie braku kontroli oraz genetyczna podatność na zaburzenia psychiczne i cechy zaburzeń osobowości typu paranoicznego, antyspołecznego czy borderline, a także stresogenne zmiany życiowe. Nie bez znaczenia jest brak wsparcia ze strony bliskich lub środowiska rówieśniczego, jak również zażywanie nadmiernych ilości alkoholu oraz środków psychoaktywnych. W przypadku podejrzenia zespołu stresu pourazowego należy skontaktować się ze specjalistą, najlepiej z psychoterapeutą lub psychiatrą. Aby ustalić, czy niepokojące objawy wskazują na PTSD, można wykonać test na zespół stresu pourazowego. Trzeba jednak pamiętać, że to jedynie wskazówka – nie zastąpi profesjonalnej diagnozy i pomocy. Rozpoznawaniem zespołu stresu pourazowego zajmują się lekarze psychiatrzy. W celu postawienia diagnozy niezbędne jest zebranie szczegółowego wywiadu oraz przeprowadzenie badania stanu psychicznego pacjenta. Wśród kryteriów diagnostycznych PTSD kluczowe jest powiazanie pojawienia się objawów z konkretnym, traumatycznym wydarzeniem. Leczenie PTSD, w zależności objawów, ich nasilenia i uporczywości, obejmuje psychoterapię oraz farmakoterapię. Metodami pierwszego wyboru są psychoterapie skoncentrowane na traumie (ang. trauma-focused psychotherapies), dopiero w dalszej kolejności leki. Lekami stosowanymi w PTSD są substancje z grupy SSRI (selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny), które pomagają poradzić sobie zarówno z depresją, jak i lękiem. Bardzo ważnym elementem w procesie zdrowienia jest także wsparcie osób bliskich. Choć terapia jest często trudna i długotrwała, warto ją podjąć. Bywa, że nieleczony zespół stresu pourazowego nie tylko powoduje powracanie wspomnień z traumatycznych zdarzeń, które z kolei wywołują cierpienie, lęk lub smutek, co przekłada się na jakość codziennego funkcjonowania, ale i skutkuje trwałą zmianą osobowości. Celem leczenia zespołu stresu pourazowego jest zatem poprawa samopoczucia i społecznego funkcjonowania pacjenta, a także zapobieganie przekształcenia się istniejącego zaburzenia w trwałe zmiany osobowości. Co to jest Syndrom Stresu Poporodowego (PTSD) – definicjaSyndrom Stresu Poporodowego – podstawowe objawySyndrom Stresu Poporodowego – jakie są przyczyny?Syndrom Stresu Poporodowego – jak leczyć? Syndrom PTSD, który kojarzy się głównie z traumatycznymi wydarzeniami związanymi z wojną, wypadkiem czy przestępstwem może również pojawić się u kobiet po porodach. Jest to dosyć rzadka przypadłość, występuje od 1,5 do 6 % świeżo upieczonych mam. Mimo tego, iż nie występuje często warto wiedzieć jakie są przyczyny, podstawowe objawy oraz gdzie szukać pomocy. Co to jest Syndrom Stresu Poporodowego (PTSD) – definicja Syndrom poporodowego stresu pourazowego to zaburzenie lękowe, które jest wynikiem przeżycia bardzo silnego stresu właśnie podczas porodu. Mogą to być komplikacje okołoporodowe, śmierć dziecka a nawet zwykły poród, który kobieta odczuła jako wyjątkowo trudne i bolesne doświadczenie. PTSD może być rozpoznane kiedy objawy trwają przynajmniej miesiąc od momentu narodzin dziecka. (PTSD po porodzie może mieć kilka nazw: syndrom poporodowego stresu pourazowego, syndrom/zespół stresu poporodowego lub syndrom/ zespół stresu pourazowego po porodzie). Ważne jest aby zdawać sobie sprawę, że objawy zespołu stresu pourazowego mogą pojawić się również nawet rok po porodzie na skutek wydarzenia, miejsca lub osoby , które znacząco przypomniało traumatyczny poród. Zdarza się również, że objawy trwają krócej niż miesiąc, w takim przypadku diagnozuje się silną reakcję na stres. Syndrom Stresu Poporodowego – podstawowe objawy Głównym objawem Syndromu stresu poporodowego są natrętne, powracające myśli na temat porodu. Kobiety cierpiące na ten rodzaj zaburzenia nie mogą pozbyć się uciążliwych myśli związanych z traumatycznym przeżyciem. Im bardziej próbują się ich pozbyć, tym silniej one wracają i tym mocniej wpływają na samopoczucie świeżo upieczonej mamy. Do natrętnych myśli dołączają tak zwane flashbacky czy krótkie przebłyski obrazów czy dźwięków tak jakby kobieta cały czas była na sali porodowej. Kobieta nie tylko przeżywa wydarzenia związane z porodem w trakcie dnia, pojawiają się również podczas snu, objawiając się koszmarami sennymi o tematyce porodu. Ciągły stres, nawracające myśli, brak prawidłowego rytmu snu powoduje problemy w koncentracji uwagi i pamięci, które doprowadzają do powstania luk pamięciowych ( problemy z przypomnieniem sobie osób, imion, znaczących wydarzeń). Charakterystycznym objawem są również napady silnego lęku, pojawiające się w sytuacji, która przypomina o traumatycznym porodzie. Może to być widok szpitala, personelu medycznego, programów o tematyce ciąży i porodu jak również sprzęt medyczny ( fotel ginekologiczny czy dentystyczny lub narzędzia medyczne). Dodatkowym objawem jest rozdrażnienie i wybuchy złości zwłaszcza na bliskich. Syndrom Stresu Poporodowego – jakie są przyczyny? Za główne przyczyny powstawania zespołu stresu pourazowego po porodzie uznaje się niski próg bólu pacjentki oraz lęk przed utratą kontroli. To właśnie te przyczyny powodują trudności w racjonalnej ocenie sytuacji, często poród wydaje się kobiecie ogromne przerażający, a wręcz nie do przetrwania, co wywołuje silny paniczny lęk, a to z kolei prowadzi do traumatycznych wspomnień. Dodatkową przyczyną może być brak wsparcia zarówno ze strony rodziny jak i personelu medycznego, co potęguje poczucie osamotnienia i zaburza poczucie bezpieczeństwa, co w konsekwencji powoduje postrzeganie porodu jako sytuacji niebezpiecznej, nieprzewidywalnej i zagrażającej. Brak informacji dotyczący porodu, czynności medycznych wykonywanych w tym czasie oraz tego co będzie się działo w połogu również może mieć wpływ na wystąpienie PTSD Syndrom Stresu Poporodowego – jak leczyć? U części kobiet objawy PTSD wygaszają się samoczynnie na przykład pod wpływem odczuwanego dużego wsparcia ze strony bliskich lub po prostu dzięki pozytywnym doznaniom związanym z kontaktem z dzieckiem. Jednak część kobiet potrzebuje specjalistycznej pomocy aby uporać się z dręczącymi lękami. A nieleczony syndrom PTSD może prowadzić do poważnych problemów psychicznych, które mogą wpłynąć na relację matki z dzieckiem oraz pozostałej rodziny. Głową formą pomocy kobietom cierpiącym na PTSD jest psychoterapia zarówno indywidualna i grupowa, która ma za zadanie pomóc w zrozumieniu i nauce radzenia sobie z lękiem i emocjami związanego z porodem. Bardzo skuteczne mogą okazać się również grupy wsparcia dla mam, które dają poczucie wspólnoty, wsparcie i bezpieczeństwo, którego mogło zabraknąć podczas porodu. Wsparcie bliskich osób jest zawsze bardzo pomocne podczas dochodzenia do zdrowia. Cierpliwe i uważne słuchanie, pomoc w codziennych obowiązkach i przede wszystkim szczere i pełen miłości rozmowy potrafią naprawdę zdziałać cuda. Jednak kiedy objawy w znaczący sposób utrudniają codzienne funkcjonowanie i odbierają radość z macierzyństwa oprócz psychoterapii warto skorzystać z pomocy psychiatry, który zaproponuje odpowiednie leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne. Ostatnio zaktualizowany:2021-11-26 PCL-C jest cywilną wersją testu na PTSD przeznaczonego dla weteranów. Test ten pomoże Ci rozpoznać przejawy Zespołu Stresu Pourazowego Test nie jest narzędziem diagnostycznym i jego wynik nie stanowi diagnozy zaburzenia psychicznego. Jeżeli podejrzewasz u siebie Zespół Stresu Pourazowego (PTSD) i chcesz uzyskać wiarygodną diagnozę, skontaktuj się z psychoterapeutą lub psychiatrą. Test online przeznaczony jest wyłącznie dla osób powyżej 18. roku życia. Przystąp do testu online Metodologia Czym jest PCL-C? PCL-C (PTSD Check List – Civilian Version) jest 17-pytaniowym testem, którego celem jest wykrywanie symptomów Zespołu Stresu Pourazowego (PTSD). Jak to działa? Test składa się z 17 pytań odnoszących się do zachowań i odczuć respondenta na przestrzeni ostatniego miesiąca. Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś powtarzające się, niepokojące wspomnienia,myśli lub obrazy stresującego doświadczenia z przeszłości?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś powtarzające się, niepokojące sny o stresującym przeżyciu z przeszłości?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca zachowywałeś się lub czułeś, jakby stresujące doświadczenie działo się znowu (jakbyś to przeżywał na nowo)?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś się bardzo zaniepokojony kiedy coś przypomniało Ci o stresującym wydarzeniu z przeszłości?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś fizyczne reakcje ( serca, kłopoty z oddychaniem,lub pocenie się), gdy coś przypomniało Ci o stresującym wydarzeniu?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca unikałeś myślenia o stresującym doświadczeniu z przeszłości lub mówienia o nim albo unikałeś uczuć z nim związanych?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca unikałeś czynności lub sytuacji, ponieważ przypominają Ci o stresującym doświadczeniu z przeszłości?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś problem z przypomnieniem sobie ważnych szczegółów stresującego wydarzenia?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca traciłeś zainteresowanie rzeczami, które kiedyś sprawiały Ci radość?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś się zdystansowany lub odcięty od innych ludzi?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś się emocjonalnie odrętwiały lub nie byłeś w stanie okazywać ciepłych emocji bliskim?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś, że twoja przyszłość zostanie w jakiś sposób skrócona/ucięta?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś kłopoty z zaśnięciem lub spaniem?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś się zirytowany lub miałeś wybuchy gniewu?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca miałeś trudności ze skoncentrowaniem się?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca byłeś bardzo czujny jakby coś się miało stać?Jak często w ciągu ostatniego miesiąca czułeś się nerwowy albo łatwo Cię było wystraszyć? Na każde z pytań odpowiadamy w 5-stopniowej skali. Każda odpowiedź ma przypisaną liczbę punktów. W ogóle 1 pktCzasami 2 pktUmiarkowanie często 3 pktCzęsto 4 pktBardzo często 5 pkt Po zsumowaniu punktów, przelicza się je następująco: 17-29 pkt Brak lub nieliczne objawy PTSD30-44 pkt Umiarkowane do umiarkowanie liczne objawy PTSD45-85 pkt Liczne objawy PTSD Autorzy i badania Test został opracowany przez specjalistów z amerykańskiego Narodowego Centrum PTSD (National Center for PTSD) w 1994 roku. Liczne badania potwierdziły jego dużą przydatność w diagnozowaniu i monitorowaniu pacjentów z PTSD. Odniesienia do badań możesz znaleźć tutaj. Wynik testu online pod żadnym pozorem nie stanowi diagnozy zaburzenia psychicznego. W celu otrzymania wiarygodnej diagnozy należy skontaktować się z psychologiem, psychoterapeutą lub psychiatrą. Zespół stresu pourazowego może odbijać się w sposób drastyczny na dotkniętej nim osobie. Koniecznie skonsultuj się z lekarzem, jeżeli rozpoznasz jego objawy u siebie lub bliskiej Ci stresu pourazowego, nazywany również PTSD, to zaburzenie psychiczne, którego doświadczają niektóre osoby po zetknięciu się z traumatycznym przeżyciem. Może być to katastrofa naturalna, wojna, wypadek, napad, porwanie, w każdej osobie, która doświadczyła traumatycznego przeżycia, zachodzą pewne zmiany. Często w tygodniach następujących po zdarzeniu jest o wiele bardziej ostrożna oraz odczuwa większy lęk i strach. To ostra reakcja na wysoki poziom szczęście większość osób jest w stanie samodzielnie wrócić do normalnego funkcjonowania, gdy już uda im się przepracować swoją traumę. Jednak niektórym się to nie udaje i odczuwają niepokój nawet, gdy są już stresu pourazowego: jakie są jego objawy?Każda osoba reaguje w inny sposób na traumatyczne wydarzenia, ale pojawia się wiele różnych objawów. Dlatego też, aby zdiagnozować PTSD u danej osoby, przynajmniej przez miesiąc muszą utrzymywać się u niej następujące objawy, które wywołują znaczący dyskomfort:Doświadczanie lub bycie świadkiem traumatycznych sytuacji może wywoływać zespół stresu pourazowego. Reminiscencje, Unikanie działań i sytuacji, Zaburzenia poznawcze i zaburzenia nastroju, Działania reaktywne. W dalszej części tekstu przyjrzymy się bliżej każdemu z tych tzw. flashbacks Powracające niepokojące wspomnienia, Koszmary senne, Intensywny i przewlekły dyskomfort psychiczny, Takie reakcje fizjologiczne jak hiperwentylacje, zaburzenia układu pokarmowego, ekstremalne zmęczenie lub ból mięśni. Unikanie działań i sytuacji Ignorowanie wspomnień, myśli lub uczuć związanych z traumatycznymi przeżyciami, Unikanie osób, miejsc, czynności lub sytuacji, które wzbudzają wspomnienia związane z traumatycznymi doświadczeniami. Zaburzenia poznawcze i nastroju Problemy z przypomnieniem sobie ważnych szczegółów dotyczący traumatycznych przeżyć, Negatywny stan emocjonalny, Utrata zainteresowania rzeczami, które kiedyś przynosiły przyjemność, Uczucie zdystansowania i obojętności. Działania reaktywne Coraz większe poirytowanie, Zachowania autodestrukcyjne, Nadmierna czujność, Poddenerwowanie, Trudności z koncentracją, Zaburzenia snu. Poza tym u osoby z PTSD mogą również pojawiać się następujące objawy dysocjacyjne: Depersonalizacja: Osoba dotknięta PTSD czuje, że jej miejsce nie jest w jej ciele. Odrealnienie: Osoba cierpiąca na PTSD czuje, że to, co przeżyła, nie jest prawdziwe. Dlaczego niektórzy ludzie doświadczają PTSD, a inni nie?Jak już stwierdziliśmy na samym początku, większość osób jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z traumatycznymi przeżyciami. Dlatego też przyczyny, które sprawiają, że zespół stresu pourazowego pojawia się u niektórych, a u innych nie, są różne. Jednak istnieje wiele czynników zwiększających ryzyko jego najważniejsze z nich: Przede wszystkim bycie kobietą. Okazuje się, że PTSD dotyka dwa razy tyle kobiet co mężczyzn, Poza tym historia zaburzeń mentalnych lub używanie narkotyków, Doświadczenie jednego lub więcej traumatycznych doświadczeń w dzieciństwie, Niski poziom serotoniny, Bycie świadkiem zranienia lub śmierci innych, Atak paniki podczas wydarzenia lub tuż po nim, Konieczność radzenia sobie z utratą ukochanej osoby, bólem fizycznym, urazem, utratą pracy lub domu, które wynikają bezpośrednio z wypadku, Mieszkanie w pobliżu miejsca, w którym doszło do traumatycznego wydarzenia, Brak wsparcia emocjonalnego, Poczucie wszechogarniającej beznadziei lub lęku. Widzisz więc, że połączenie tych czynników zwiększa intensywność zespołu stresu pourazowego u danej osoby. Tym samym doświadczanie jednego z powyższych czynników to nie to samo co doświadczanie większości z stresu pourazowego i jego leczeniePTSD można leczyć, podobnie jak inne zaburzenia mentalne. Co więcej, istnieje wiele różnych metod, które pozwalają poprawić jakość życia poznawczo-behawioralnaTerapia poznawczo-behawioralna to jedno z rozwiązań, którego skuteczność w leczeniu zespołu stresu pourazowego udowodniono niedawno. Zawsze najlepiej jest zdecydować się przeprowadzać ją pod nadzorem profesjonalisty specjalizującego się w tej w leczeniu zespołu stresu pourazowego zaleca się stosowanie terapii krótki opis najważniejszych aspektów tego rodzaju terapii: Restrukturyzacja poznawcza: Pacjent uczy się identyfikować swoje irracjonalne wierzenia na temat tego, co się zdarzyło i zastąpić je bardziej dokładnymi. Szkolenie z metod relaksacyjnych: Te techniki odgrywają kluczową rolę w lepszym radzeniu sobie z lękiem. Dzięki temu pacjent jest w stanie praktykować głębokie oddychanie, stopniowe rozluźnianie mięśni metodą Jacobsona, medytację, Tai Chi, czy wizualizację. Ekspozycja: Kiedy pacjent odzyskuje w pewnym stopniu kontrolę nad swoim lękiem, może nadejść czas na wystawienie się na niektóre bodźce odpowiedzialne za traumę. Terapia przetwarzania poznawczego: Ten rodzaj terapii łączy elementy terapii kognitywnej z teorią przetwarzania informacji. Grupy wsparciaTakie grupy wsparcia mogą być niezwykle pomocne dla wielu osób cierpiących na PTSD, zwłaszcza jeśli funkcjonują w środowisku, które nie zapewnia im wsparcia i zrozumienia. Spotykanie się z ludźmi o podobnych doświadczeniach ułatwiają werbalizację bólu. Wszystko dlatego, że łatwiej jest spojrzeć na swoje życie z perspektywy i wyciągać naukę z doświadczeń innych odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych (EMDR)Ta terapia została opracowana w latach 80. przez neurologa Francine Shapiro. Okazuje się, że jest niezwykle pomocna dla milionów osób cierpiących na zespół stresu pokrótce, metoda to opiera się na wywoływaniu serii ruchów gałek ocznych i bodźców słuchowych. Należy podkreślić, że jej zaleta polega na zmniejszaniu skutków traumy poprzez ułatwianie przepracowania doświadczenia Oprócz tego ułatwia zastąpienie negatywnych myśli i uczuć przyjmowane podczas zespołu stresu pourazowegoJeżeli jest to koniecznie, można uciec się do stosowania SSRI (selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny). Ten rodzaj leków zmniejsza natężenie objawów zespołu stresu pourazowego i łagodzi depresję. Jednak musisz pamiętać, że mogą być one przepisane jedynie przez lekarza i musisz przestrzegać określonego protokołu podczas ich uwagi dotyczące zespołu stresu pourazowegoNa samym końcu warto podkreślić, że chociaż objawy zespołu stresu pourazowego są często trudne do opanowania, to większość osób, które decydują się na rozpoczęcie terapii, jest w stanie pokonać swoją traumę. Dzięki temu koniec końców będą w stanie przypominać sobie, co się wydarzyło, nie odczuwając jednocześnie lęku i o traumatycznym wydarzeniu nigdy nie zaniknie, a terapia nie sprawi, że pacjent o nim zapomni. Jednak pozwoli mu przestać żyć przeszłością i postrzegać traumatyczne wspomnienia jako doświadczenia, z których można wyciągać może Cię zainteresować ... Trauma prowadzi do PTSD, czyli zespołu stresu pourazowego Trauma prowadzi do zespołu stresu pourazowego (PTSD) / fot. Adobe Stock Blisko 30% Polek i Polaków cierpiało na PTSD w wyniku działań militarnych związanych z II Wojną Światową. Dziś przed podobnym problemem stoją mieszkańcy Ukrainy, ale też innych krajów dotkniętych wojną. Na zespół stresu pourazowego cierpią nie tylko żołnierze, ale też przebywająca w ciągłym zagrożeniu ludność cywilna, nawet ta, która jest już poza granicami agresji. Trauma spowodowana wojną Agresja wojskowa na Ukrainę niesie za sobą nie tylko poważne konsekwencje polityczne, ale przede wszystkim zsyła cierpienie na miliony osób zza naszą wschodnią granica. Życie pod ciągłą presją ostrzału, w schronach, tunelach metra i w coraz gorszej sytuacji humanitarnej, to sytuacja traumatyczna, która zostanie z tym ludźmi już na zawsze. Nie inaczej jest z tymi, którzy zdecydowali się opuścić Ukrainę. Stres przed podróżą w nieznane, strach czy w nowym miejscu znajdą bezpieczny kąt, zostawienie bliskich i obawa o ich zdrowie i życie, lęk przed tym, że nie będą mieli do czego wrócić, to tylko część mentalnych konsekwencji, która powoduje wojna i życie na uchodźstwie. – Moje serce pęka. Ale nie mogę pozwolić sobie na płacz w tej wojnie. Muszę być silna. Ja i moje dziecko jesteśmy teraz bezpieczni. Przynajmniej nie ma syren przeciwlotniczych, które budziły mnie co godzinę w Kijowie, chociaż już sprawdziłam, gdzie jest schron – napisała w mediach społecznościowych ukraińska dziennikarka Sofia Koczmar, która uciekła do Polski. Zobacz też: Jak sobie radzić z lękiem przed wojną? Pytamy psycholożkę PTSD (zespół stresu pourazowego) przechodzi na pokolenia – Historia ta pokazuje, że wystarczy kilkadziesiąt godzin w oblężonym mieście, żeby stracić poczucie bezpieczeństwa. Ludzie, którzy uciekają z terenów objętych działaniami wojennymi, są zdecydowanie bardziej narażeni na kryzysy psychiczne, w tym przede wszystkim na PTSD, czyli zespół stresu pourazowego. Warto pamiętać, że podatni są na niego cywile. Nie można zapominać również o żołnierzach i ich kondycji mentalnej, ale dla nich największe wsparcie będzie potrzebne już po zakończeniu działań wojennych. Wtedy ich dzisiejsza sprawczość zostanie zastąpiona przez obrazy wspomnień z walk – tłumaczy Karolina Borek Karolina Borek, psychoterapeutka i współzałożycielka startupu umożliwiającego internautom podjęcie indywidualnej psychoterapii bez wychodzenia z domu. Specjalizuje się w diagnozie psychologicznej, psychoterapii indywidualnej w podejściu poznawczo-behawioralnym oraz w terapii traumy metodą EMDR. Zespół stresu pourazowego – objawy Zespół stresu pourazowego objawiać może się na wiele sposobów. Wśród tych wyróżnianych przez psychologów jako najczęstsze są np. ogólny lęk, przerażenie i nieustające poczucie zagrożenia, koszmary senne i tzw. flashbacki (czyli mimowolne pojawiające się wspomnienia tragicznych wydarzeń), unikanie ludzi oraz nadmierna czujność, a nawet trwała zmiana osobowości. – Już dziś osoby bezpośrednio dotknięte działaniami wojennymi powinny zostać objęte, chociaż podstawowym wsparciem psychologicznym – zaznacza Karolina Borek. Zobacz też: Jak mieć nadzieję w obliczu wojny? PTSD – leczenie Szacuje się, że na świecie na PTSD cierpi nawet 6% populacji, który rozwija się nawet u 20% osób, które przeżyły poważny uraz i wzrasta wraz z tym, na jak ciężką traumę została narażona ofiara. Wśród napadniętych i zgwałconych kobiet wystąpienie PTSD odnotowuje się w 35% przypadków. Wśród amerykańskich weteranów wojny w Wietnamie PTSD zdiagnozowano u 30% mężczyzn i 26% kobiet. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez warszawski Uniwersytet SWPS, zespół stresu pourazowego wystąpił u około 30% osób, które przeżyły II wojnę światową w Polsce. Barierą dla skutecznych działań zapobiegawczych może być brak odpowiednio przeszkolonych psychologów – zarówno po stronie polskiej (głównie ze względu na różnicę językową), jak i ukraińskiej. Jednak jeszcze przed eskalacją agresji na Ukrainie istniała wzmożona współpraca pomiędzy polskimi jak i ukraińskimi specjalistami. Wojskowy Instytut Medyczny przeprowadzał praktyki dla psychologów i psychoterapeutów z Ukrainy, którzy poznawali metody diagnostyki i leczenia zespołu stresu pourazowego, by mogli oni dalej przekazywać wiedzę i pomagać w leczeniu wielu weteranów wojennych z terenu Ukrainy. – Nieleczony PTSD może powodować szereg innych kryzysów psychologicznych, w konsekwencji też może prowadzić do prób samobójczych. Jedyna realną pomocą, którą dziś zna nauka, jest leczenie farmakologiczne, które jest wsparte terapią. Najskuteczniejsza jest terapia poznawczo-behawioralna i terapia EMDR, które ze swojej natury głęboko sięgają do przeżyć i doświadczeń pacjenta. Skuteczna terapia pozwala na uporządkowanie traumy i umieszczeniu jej na odpowiednim miejscu w sferze emocjonalnej – podkreśla Karolina Borek, psychoterapeutka z

zespół stresu pourazowego test